About the guy
Naam: BABL
Instrument: Keys / musical director / producer
Speelt bij… Netsky Live, Natalia, Laura Tesoro, Kate Ryan…
Solo project: Mr Lemming
Let’s get personal
Hoe oud was je toen je begon met muziek?
Mijn moeder heeft mij naar de pianoles gestuurd toen ik 6 jaar was.
Kom je uit een muzikale familie?
Mijn vader was aspirant muzikant. Hij speelde gitaar en zong, maar is helaas vroeg gestorven.
Mijn moeder was altijd wel bezig met muziek. Zij zong oa in een koor dus ja, mijn familie is vrij muzikaal.
Ging je naar de muziekschool?
Ja, ik was in het begin wel te jong voor het gewone muziekonderwijs, dus kreeg ik eerst 2 jaar privéles, maar daarna ging ik dus naar de gewone muziekschool. Ik ging ook naar de kunsthumaniora en daar zat ik in de klassieke afdeling omdat de jazz en pop-opleidingen nog niet bestonden. Dat is ook de reden dat ik niet ben verdergegaan naar het conservatorium. Je had toen enkel eerste prijs klassiek en dat zag ik toen niet zitten. Dus eigenlijk heb ik een klassieke achtergrond (lacht).
Dit was je eerste instrument, heb je nog iets anders geprobeerd ook?
ja, viool. Ik wou dat niet, maar ik moest van mijn ma (lacht). Ik wou eigenlijk drummen, maar dat mocht niet. Viool heb ik nooit graag gedaan. Ik ben ook doof aan mijn linkerkant, al van kindsaf, waardoor ik niet hoorde wat ik eigenlijk moest horen om goed viool te kunnen spelen.
Zijn er naast je instrument nog dingen die je muzikaal doet, zoals componeren, arrangeren, etc?
Schrijven doe ik niet zoveel meer. Vroeger wel. Ik wou heel graag solo-artiest worden en tot mijn 29 ben ik eigenlijk enkel daarmee bezig geweest.
Ik had op mijn 19 jaar iemand leren kennen die een studio had die ik mocht gebruiken en zo ben ik beginnen producen. Eigenlijk is dat mijn grootste leerschool geweest.
Door mijn klassieke achtergrond kan ik ook wel wat arrangeren en dat kon ik dan onlangs toepassen bij Netsky in het Sportpaleis. Het Brussels Philharmonic orkest was daarbij en alle strijkersarrangementen heb ik toen uitgeschreven. Dat was wel een uitdaging, ik doe dat ook wel graag en het is die afwisseling die het interessant maakt.
Was fulltime muzikant worden een bewuste keuze of is dat iets dat organisch gegroeid is?
Ik was eigenlijk vooral met mijn solo-project bezig, maar er moet natuurlijk ook brood op de plank komen. Via Carlo Van Bellegem en Erik Melaerts, die ik al kende, had ik wat jobkes aangepakt. In mijn hoofd was dat tijdelijk. Ik was van plan om achteraf terug naar mijn eigen project te gaan, maar het ging plots allemaal zo snel dat dat er uiteindelijk niet meer van is gekomen. Ik had ondertussen ook wel wat naam opgebouwd want ik was een halve gare Prince-adept met een hanekam, dus ze kenden mij al wel in het wereldje.
Fulltime muzikant zijn in België is niet makkelijk. Velen geven nog les naast het spelen om rond te komen. Hoe pak jij dat aan?
Dat begint eigenlijk heel organisch. In het begin doe je maar wat. Je krijgt telefoon, je gaat spelen en vervangen en door in die bussiness te zitten en meer mensen te leren kennen voel je ook aan wat kan en niet kan. Op die manier kan je dan al eens een visje gooien.
Ik ben daar nu wel meer mee bezig dan 5 jaar geleden. Ik pak het nu vaak pro-actiever of zakelijker aan dan vroeger, maar je hebt dat ook niet allemaal in de hand.
Maar ik blijf wel (hout vasthouden) in the game door mezelf te blijven.
Zijn er dingen die je muzikaal bereikt hebt waar je super trots op bent?
Ik ben in het algemeen wel een beetje trots op wat ik bereikt heb.
Wat we met Netsky Live gedaan hebben was muzikaal en technisch toch niet zo simpel en in 2012 was dat echt nieuw.
Niet alleen in België, we bliezen iedereen van hun sokken.
Er zijn ook niet zo veel muzikanten die zo veel hebben kunnen touren als ik. Van Glastonbury tot Coachella. Around the world honey!
Ook met Kate Ryan zaten we constant in het buitenland de eerste jaren en dat bandje was echt straf.
Met Hervé Martens en Michael Schack was dat super strak, zonder Ableton! Daar kunnen we best trots op zijn.
In 2008 heb ik voor Sandrine een single geproducet waarmee zij heeft meegedaan aan de preselecties voor Eurosong (I feel the same way). Ze is daar toen 2de mee geëindigd. Als ik dat terug hoor, dan mag ik toch wel zeggen dat dat goed klinkt.
Op dat moment was dat ook wel een revelatie in België. Het was nieuw en gedurfd.
Ik heb toen ook mijn been echt stijf gehouden naar het platenlabel toe.
Ik wou er een authentieke versie van maken en geen Vlaams afkooksel.
Mijn naam is daardoor ook wel in the picture gekomen.
Ik heb ook ooit een plaatje gemaakt met mijn solo project Mr. Lemming en als ik dat opzet kan ik ook nog steeds zeggen: well, that’s allright (lacht). Ook de stuff die ik in mijn early 20’s maakte klinkt eigenlijk nog altijd straf. Vooral omdat ik zo jong was, en omdat de mogelijkheden veel beperkter waren.
Veel heeft ook te maken met de jobs die je doet. Bijvoorbeeld op de nieuwe Natalia show ben ik ook trots. Daar staat mijn stempel op, maar daar heb ik geen nummers voor geschreven of zo.
Zijn er dingen die je nooit meer zou doen? Zo ja , welke?
Je maakt uiteraard fouten, maar beggers can’t be choosers.
Als je geen werk hebt en ze bellen je voor een bepaald project dat je anders niet zou doen, dan pak je dat aan, want er moet brood op tafel komen.
Ik vind het heel gevaarlijk om te denken dat ik safe zit omdat ik met Netsky en Natalia speel.
Er zijn voorbeelden genoeg van muzikanten die ouder zijn dan ik en die ook ooit ‘the big shot’ waren en waar je nu niets meer van hoort.
Ik kan me wel voorstellen dat ik binnen x-aantal jaar dan liever iets anders ga doen of een andere richting uitga.
Ik heb me uiteraard soms wel geschaamd, maar het ene brengt het andere mee.
Op dat ene optreden dat je niet wil doen, kan je misschien wel een andere muzikant tegenkomen waar je later nog mooie dingen mee gaat doen. Die dingen horen erbij en moet je allemaal gedaan hebben. Je kan niet van 0 naar 100 in één keer.
Dus niet te kieskeurig zijn in aanbiedingen die je krijgt?
Dat hangt af van de positie waarin je zit. Nu kan ik misschien makkelijker zeggen ‘nee dat doe ik niet’ omdat ik genoeg werk heb, maar op het moment dat het nodig is moet je de job gewoon doen, zeker als beginner. Het zou nu wel vreemd zijn dat ik de ene dag op Werchter sta met Netsky Live ,en de volgende bij Willy Sommers op podium sta.
Wat brengt de toekomst nog op muzikaal vlak?
Ik weet dat echt niet. Ik stel mij daar nu wel meer vragen over dan een aantal jaren geleden.
Omdat we ouder worden (lacht).
Ik zou liever zelf meer kunnen bepalen wat ik ga doen, dus ik probeer wel wat zaadjes te planten en meer pro-actief op zoek te gaan door mensen aan te spreken.
Ik kan dat nu doen omdat ze mij kennen, omdat ik een naam en reputatie heb opgebouwd en heb laten zien wat ik kan, ze weten wat ik hen kan bieden, maar als ze je niet kennen moet je dat niet doen.
Mocht alles lukken zoals ik het zie zou ik graag meer als creative director de artiest gaan begeleiden op live-niveau en zelf misschien minder gaan spelen. Ik voel dat ik daar beter en beter in word en ik heb daar ondertussen wel wat ervaring in opgebouwd.
Maar Vlaanderen is niet groot, dus ik weet niet wat de toekomst nog brengt.
Wat is je ultieme muzikale droom?
Mijn muzikale droom is spijtig genoeg kapot, want Prince is dood.
Met Prince spelen was hetgeen ik écht wou en ik had ergens ook de hoop dat dat mogelijk was.
Als je op de baan bent om te spelen en they like you, dan bellen ze. Kijk maar naar bassiste Ida Nielsen (ex-Zap Mama), het is dus mogelijk. Ik ben een aantal keer heel dicht bij Prince kunnen komen, het had dus gekund. Het was misschien een waterkansje, maar het had gekund.
Je deed vorig jaar een aantal clinics voor Roland, mogen we nog van die dingen verwachten in de toekomst?
Miscchien wel. Momenteel staat er nog niet echt iets op de planning.
Ik vond dat heel tof om te doen en ik wil wel nog clinics geven zodat ik dingen kan uitleggen en kan leren aan jonge gasten, maar de keyboard community is hier zo goed als onbestaande.
Bij drums ligt dat anders. Ik maak in mijn clinics altijd de grap ‘waarom is hier minder volk dan bij Michael Shack? Omdat drummen gemakkelijker is dan keyboard spelen’ (lacht).
Keyboard of piano spelen is moeilijker om mee te beginnen. Het duurt langer voordat je resultaat hebt. Op een gitaar ben je snel weg met een paar akkoorden. Bij piano ligt dat anders.
I just mean business
Jij komt regelmatig bij ST events repeteren. Vertel eens, wat vind je hier zo tof?
*het eerste antwoord hebben we geknipt wegens ongepast*
Het is leuk dat je alle richtingen uit kan. Je hebt het in-ear systeem, de monitors, ….
Je kan zowel met kleine dingen komen repeteren als met grote producties.
De ligging is geweldig en de communicatie is vlot.
Ik ben ook een gewoontedier dus ik vind het makkelijk dat het altijd hetzelfde is.
Er is goede koffie, heel belangrijk (lacht).
De catering is ook een pluspunt, zeker voor grote producties.
Het feit dat je je daar geen zorgen over hoeft te maken vind ik geweldig.
Je haalde de verschillende mogelijkheden aan, ben je tevreden over de sound die je hier krijgt?
De in-ears vind ik soms verwarrend omdat ik dat bakje pas doorheb op het einde van de repetitie, maar dat ligt aan mezelf. De volumeknop weet ik wel al staan (lacht).
(Binnenkort komt er een video-tutorial van het M48 systeem – speciaal voor Babl!)
Heb je een voorkeur voor ruimte 1 of ruimte 2 en waarom?
Dat valt te zien voor welk project.
Qua gevoel vind ik de grote ruimte gezelliger, huiselijker.
Maar de HK Elements in ruimte 1 vind ik wel fijn als algemene sound.
Als je ST events zou moeten omschrijven in 3 woorden, welke zouden dat zijn?
- Comfortabel
- Professioneel
- Bereikbaar
We put you in charge: Zijn er nog dingen die jij zou veranderen/aanpassen in de ruimtes?
goh, wat vraag jij me nu…
Qua backline zou ik misschien nog een stage-piano voorzien of een paar amps voor de gitaar.
Maar dan heb ik het over luxe-aanpassingen voor muzikanten die geen materiaal willen sleuren.
Nu, je bent een pro muzikant, je treedt vaak op. Veel mensen vragen zicht dan af: moeten die nog repeteren? Vind jij repeteren belangrijk?
ja! Ik vind dat heel belangrijk. Je hebt 2 manieren van repeteren.
Bijvoorbeeld: je hebt overmorgen een gig en je moet wat nummers doornemen. Dan kom je gewoon samen en neem je alles snel door.
Maar je hebt ook ‘grondig repeteren’. En dat tweede, daar is spijtig genoeg nooit genoeg tijd of budget voor.
Bijvoorbeeld bij Natalia – en dat is dan de meest luxueuze situatie van de Vlaamse scene – hebben we 4 dagen om een volledig nieuwe show in elkaar te steken.
Maar in die 4 dagen is dat zowel band, dans, video, als licht en geluid.
Dat is mogelijk omdat dat zeer goede muzikanten zijn, maar ik zou dan veel liever 2 weken repeteren en echt grondig en in detail gaan werken. Spijtig genoeg is dat budgettair niet haalbaar.
Jij bent MD van verschillende artiesten. Hoe bereid jij die repetities voor?
Ik heb zelf een bloedhekel aan zoeken tijdens een repetitie. Ik haat het om nog dingen in elkaar te moeten steken op het moment dat je repeteert. Ik doe al dat voorbereidende werk thuis.
Ik denk daar soms heel lang over na en ik maak veel dingen die ik nadien ook terug weggooi, maar ik vind dat het klaar moet zijn tegen dat de repetitie begint. Simpelweg omdat er geen budgetten zijn om veel tijd te verliezen. Een repetitie dient om af te werken. Ik wil dan ook dat de muzikanten dat voorbereid hebben zodat we kunnen vertrekken tegen dat het begint.
Ik ga daar ook vrij ver in. Ik programmeer bijvoorbeeld alles. Van de drums tot aan de gitaarsolo’s zodat iedereen goed weet hoe de nummers moeten klinken. Op de repetitie zelf kan je wel nog kleine aanpassingen maken. Dingen inkorten of van plaats veranderen, maar de grote lijnen moeten af zijn.
Zijn er specifieke programma’s die je daarvoor gebruikt?
Ik doe alles in logic. En voor de backingtracks is het Ableton.
En als laatste: Welk advies zou je geven aan de 18-jarige Babl
*** haal dee kurk uit uw hol *** (lacht)
Ik was veel te ernstig. Ik vond het muziekmaken heel belangrijk en ik zag er de humor niet van in.
Ik was ook omringd door mensen die minder goed waren. Je wil die dan meetrekken, maar dat gaat niet en dan raak je gefrustreerd.
Ik sta er nu soms van te kijken hoe effortless het soms kan gaan met goede muzikanten als Patrick Dorcean, Roberto Mercurio, Jordi Geuens of Bram Raeymaekers. Je moet niets uitleggen, je zegt het 1 keer and they do it!
Dus ik zou zeggen: ‘Maat, chill! Het moet goed zijn, maar het is allemaal niet zo belangrijk’
